Książka o byciu dla siebie dobrym i złym, wspólnych problemach, które łączą różnych ludzi, wymiataniu spraw spod dywanu i zadawaniu sobie pytań. To poufała historia, jaką mogłabym Ci opowiedzieć przy kawie. Dasz się zaprosić?
Dlaczego wiedzieć nie znaczy umieć coś zrobić z problemem, który nas gryzie jak wściekłe pchły? Dlaczego z zewnątrz wszystko łatwiej zobaczyć i poradzić komuś niż potem odnieść to do siebie? Niewidzialną nogę może nam podstawiać nasza głęboka wiedza emocjonalna. Co to takiego?
O tym, dlaczego trzeba mieć faceta i pełną lodówkę, dlaczego jedni nie mogą się złościć a inni płakać, o przywiązywaniu kota przed modlitwą i dlaczego gałązka nie może odciąć się od drzewa z którego wyrosła, nawet jeśli stoi w wazonie.
O rzucaniu ogórkami i ich kiszeniu, wynoszeniu spinaczy z pracy, małpkach Patrycji i Agnieszce, demonstracyjnym kładzeniu się na boczku i o tym, co to wszystko ma wspólnego z poczuciem sprawiedliwości.
O zabawach, jakie mogą przyjść małemu człowiekowi do głowy, gdy ktoś spuści wodę z rzeki, świecie zza lustra, tajemnych przejściach, szafie, w której mieszkał Freddy Krueger i o tym, co smacznego kryje się pod nazwą “radocha”.
O tym, co ma wspólnego bieganie ultramaratonów z lotem ćmy ku zapalonej świecy, o tym, co powiedziałabym młodzieży, gdyby jakaś chciała mnie słuchać i dlaczego firmy tak chętnie zapraszają sportowców-hardkorowców.
O nienadążaniu za światem i FOMO, lęku przed tym, że inni ludzie wiodą ciekawsze życie niż Ty.
“Czuję, że po nim nie będzie już niczego. Byłam na 100% pewna, że to ten jedyny, że jesteśmy sobie przeznaczeni”. Jest XXI wiek i niby już wiadomo, że nie ma czegoś takiego jak druga połowa, znakomicie dopasowana właśnie do nas. A jednak, gdy porozmawia się ze złamanymi sercami, to okazuje się, że jednak nie wiadomo.
Nie pamiętam zbyt wielu piosenek z dzieciństwa. Ale kilka z nich przykleiło się mocno do mojej głowy. Kiedyś były trochę śmieszne, trochę niezrozumiałe, abstrakcyjne. Dziś, gdy je sobie nucę widzę w nich drugie dno. Zwłaszcza te o mamach, które błądzą myślami daleko, chodzą zadumane i płaczą o poranku.
Napisanie i samodzielne wydanie książki było wielowymiarowe. Bo poza samą kwestią stworzenia tekstu musiałam w sobie przełamać całą masę przekonań, które wiązały się z podstawianiem sobie samej nogi.
Druga odsłona tych całkiem niepoważnych opowieści, które się czasem wymskną, gdy człowiekowi chce się pisać, a jednocześnie nie chce mu...
Dlaczego jedni się czają, inni robią zanim pomyślą, kolejni nie zrobią choć wymyślili pięćsetną wspaniałą rzecz, a jeszcze inni grzęzną w szczegółach do piątego miejsca po przecinku? I dlaczego porady jednych są do kitu dla innych?
Mała Syrenka w rozmowie z doktorem o freudowskiej nutce w duszy.
Zapowiedzi wydarzeń, ciekawe miejsca, zjawiska, prawidłowości – oto próbka przeróżnych tekstów wystukanych na mojej klawiaturze w ciągu niemal 15 lat dziennikarskiej i redakcyjnej pracy.
Dzięki książkom zaspokajam swój głód wiedzy ale pochłaniam je również dla czystej przyjemności. Ich treść inspiruje mnie do pisania, jest też przyczynkiem do głębszych przemyśleń. Czasami dzielę się opinią, bo mam taką wewnętrzną potrzebę, a niekiedy proszą mnie o to inni. Oto kilka przykładów.
Jak zacząć biegać? Jak biegać żeby schudnąć? Jak rozpisać sobie trening? Jak się zmobilizować, zrealizować postanowienia noworoczne? Jakie buty do biegania wybrać i co zjeść na śniadanie przed maratonem? Jak przygotować się do ultramaratonu?
Zgłębianie ludzkich historii jest jedną z moich największych pasji. Namiętnie czytam biografie i opowieści o artystach, ludziach ze świata biznesu, sportu i nauki. Jedną z moich ulubionych form w mediach jest studium przypadku. W sposób szczególny porywa mnie w psychologii tematyka osobowości. Oto kilka historii mojego autorstwa.
